Waarom ik biologisch eet? Een wandeling over de Engh in Soest.

Het was een warme, droge en zonnige dag dat we de excursie over de Engh hebben gedaan, om de verschillende teeltwijzen te bekijken.

Eerst hebben we een gemengd biologisch hooiland bekeken, met een klaver/gras/luzerne-mix, daarna een industrieel snijmaisveld.

Biologisch hooiland, wordt morgen gemaaid. 

 

Maisveld: Maart gesproeid met herbicides, april ingezaaid met mais met mesurol-coating.

Wintergras wordt gedood met herbicide voor de mais wordt gezaaid. Mesthoop op de achtergrond. (niet bio – de voeding/fosfaat/nitraat komt hoofdzakelijk door geimporteerde soja)
Zaaien op 15 april
Zaaigoed met “mesurol” – methiocarb tegen vogelvraat.

Mesurol (Methiocarb) is een middel dat wordt gebruik zodat kauwen en kraaien het zaad niet gaat opeten. De maiskorrels zijn gecoat in een roze gel-laag met dit middel. Het is ook giftig voor insecten en regenwormen. Het is vrij lastig om mais biologisch te telen door productieverlies door vogelvraat. Hier is een studie uit Nieuw Zeeland met verschillende dosis methiocarb op een perceel en hoeveelheid dode regenwormen die ze tegenkwamen op de oppervlakte.

Dodelijkheid voor regenwormen – methiocarb op een weiland. Barker

Wellicht ligt de oplossing in het telen van andere gewassen voor veevoer? Er zijn interessante projecten in Brabant gebaseerd op loofbomen als hooi/veevoer.

(Dan hoeven we veel minder van dit soort gif te gebruiken.)

We zagen dat alles wat tussen de mais groeide slecht eruitzag. Dat is ook de bedoeling.

We hebben gekeken naar de bodem, maar we zagen wenig verschil met het blote oog in de bovenste 5 cm. Er was wel meer fibers en structuur in de biologische bodem, maar we zagen wenig leven. Waarschijnlijk omdat het zo warm en droog was zagen we wenig insecten/wormen. We gaan het nog een keer bekijken na een regenbui!

We gingen naar huis met nog meer vragen over de langetermijngevolgen van pesticidegebruik.

 

Share